Aankomen in Cascais

VRIJDAG 1 JULI:
We zijn inmiddels een maand onderweg en volgende week gaat het grote werk beginnen.
Vanmorgen was een totaal andere dag dan gisteren qua weer en bij het wakker worden was de lucht bewolkt. Een bleek zonnetje maar weinig warmte. Wel Portugal maar een ander gezicht dan je in de folders ziet of als vakantieherinnering bewaart. De nachttocht gaf weinig bijzonderheden. Om 2 uur vanmorgen liep de wind zo terug dat de motor erbij aan moest en dat is eigenlijk tot een uur of elf vanmorgen zo gebleven. We waren niet de enige want we konden zien dat alle schepen van het flottielje weer dichterbij kwamen of zelfs ons voorbij gingen.(Dat hou je als zeiler natuurlijk scherp in de gaten, het kan niet zo zijn dat de buurman beter zeilt dan jij!!!) Een paar vachtschepen zagen we die met ons opliepen of die ons tegemoet kwamen maar door de AIS zie je ze al op 20 mijl afstand aankomen en zij jou ook als ze niet slapen. Nou vannacht was blijkbaar iedereen wakker. Bijzonder was alleen dat we regelmatig vissen boven water zagen springen die opgejaagd werden door dolfijnen. Misschien een laatste redmiddel om niet gegeten te worden. De Dolfijnen die we vandaag zagen, waren behoorlijk groot. Ik realiseer me dat vissers niet bekend staan om hun exact opgeven van maten dus ik zal me er niet aan wagen, maar ze waren echt groot.
Om een uur of elf kwam er weer wat wind van achteren en we hebben de zeilen gezet. Uiteindelijk alleen het grootzeil omdat anders te veel wind uit de kluiver werd gehouden en je het geklapper snel zat bent. In de verte hoorde we wat schoten klinken hetgeen aannemelijk was omdat we bij een Marine oefengebied zaten. Later kwam het geluid uit de verkeerde hoek en bij bestudering van de hemel kon je goed zien hoe er een enorme onweersbui aan stond te komen. We zijn ons maar klaar gaan maken voor een nat pak en hebben het grootzeil naar beneden gehaald. Toen we de huik erover deden konden we weer precies de geuren van de bosbrand ruiken. De sporen lieten zich ook op de boot goed zien want die was behoorlijk smerig. Gelukkig bleef de bui wat achter ons maar de bliksem viel goed te bekijken. (Altijd mooi als je er niet in de buurt zit.) We hebben de watermaker ook maar eens aan het werk gezet zodat we op de tocht naar São Miguel geen verrassingen krijgen. Daar lijkt in ieder geval niets mee mis te zijn.
Via de marifoon hoorden we dat de Katharos de haven inliep en omdat we nu en dan druppels voelden hebben we tempo gezet om hetzelfde te doen. Alles verliep prima. Ik heb de haven opgeroepen op hun marifoonkanaal maar kreeg geen antwoord dus zijn we zelf maar op zoek gegaan naar een geschikte plek. Die vonden we maar de wind begon ook steeds meer op te lopen en met heel veel dwarswind konden we toch netjes in een box parkeren. Paul (Juanita) en Marjolein (Novatrix) hielpen mee en net voordat de wind doorliep naar 30 knopen lagen we vast. Daarna een hele tippel gemaakt naar het havenkantoor om ons te melden. We werden uiterst vriendelijk ontvangen en kregen zelfs een fles wijn. Helaas bleek dat ik het verkeerde papier van de verzekering bij me had. Je moet hier bewijzen dat de boot verzekerd is en helaas had ik het papier van verleden jaar mee genomen. Geen punt, ik kon het laten mailen en de verzekeringsmij. was niet te beroerd dat naar mij te doen. Helaas lukte het doorsturen naar de haven niet dus uiteindelijk het verhaal op een stick gezet, naar het kantoor gelopen en daarmee was de kous af.
Rudy (Fortuna) had zijn schip uit het water en Jaap, de best uitgeruste technicus van de vloot (de Novatrix met een complete werkplaats) heeft van RVS een nieuwe boegschroefklep gelast en gemonteerd. Toch wel gaaf om met zo’n club op stap te zijn van mensen die elkaar enorm behulpzaam zijn. Martine, de vrouw van Rudy is vandaag 50 geworden dus vanavond een steigerborrel bij hun boot.
Wij gaan morgen met de boemel naar een plaatsje verderop om een extra Marifoon antenne te halen en boodschappen te doen voor de tocht naar de Azoren. Ik ben eerst hier op de haven op zoek geweest maar er was er geen een op voorraad. Een man die hem niet op voorraad had vroeg mij om een sms met alle gegevens en sms-te terug dat hij er één gevonden had en bestelde op mijn naam bij een andere leverancier. Ik vond de Spanjaarden al aardig maar de Portugezen doen voorlopig nog niet voor hen onder.
Gedachte: Misschien zijn zij trouwens wel allemaal normaal en zij wij dat inmiddels niet meer!