Dagje Sanxenxo

DONDERDAG 23 JUNI
Leuk dat ik ook een stukje mag schrijven, en dat niet alleen omdat de dag uit winkelen en een vrouwenbijeenkomst bestond. Vanmorgen eerst met Herman het enorme nautische complex verkend aan de haven, waar sauna, gymzaal en buitenzwembad op het terras gehuisvest zijn. Toen Sanxenxo in dat vanaf de zee er uit ziet als een kille blokkendoos van appartementen maar dat er doorheen lopend toch vriendelijk overkomt. Supermarkt voor de boodschappen gevonden en zowaar een boekwinkel met een paar Engelse pockets en Franse tijdschriften. Toen aan boord geluncht en rond vieren naar het strand waar het zonder parasol niet te doen was. Lekker bewogen; beachballen en zwemmen en daarna uitpuffen op de gehuurde matelas. Daarna in de winkel nog een (4 wiels!!) boodschappenkar gekocht; zo’n tas op wielen die elke bootbezitter schijnt te hebben en die ik dacht de komende 20 jaar niet nodig te hebben. Heerlijk; einde apenarmen bij het inslaan van flessen en ander zwaar spul.
We hadden al ervaren hoe de tijd anders wordt beleefd in Spanje; ongeveer alles doet men 3 uur later dan in NL (dus lunch rond 3 uur en avondeten zeker niet voor 9). Van het strand komend hadden we dan ook totaal niet het gevoel dat het al bijna 8 uur was, de tijd die stond voor de aanvang van onze ‘soirée’. Ik had bedacht voor die avond een verhaal voor te lezen wat ik ooit van Etie kreeg, gelukkig was zij zo lief om dit ‘s middags naar me te mailen. Omdat ik snel na het strand aan het koken was gegaan is Herman het voor mij over gaan schrijven; wat moet je anders zonder printer als je niet je laptop mee het strand op wil nemen.
Het werd een bijzonder avondje; terwijl de mannen een bar waren ingegaan zaten wij lekker op een stukje verhoogd land onder de palmbomen, uitkijkend over zee. Eliane startte met een mooi verhaal uit ‘Niet uit het hart’, over afscheid nemen wat iedereen in dit gezelschap had gedaan in mei. Alie las een verhaal over vrouwenvriendschap dat veel herkenning gaf bij de toehoorsters. Er werd van meerdere kanten gevraagd of ze een kopie wilde doormailen en ik kon op dat moment blij vertellen dat ik een heel exclusieve kopie – exact hetzelfde verhaal – in mijn tas had zitten; 6 velletjes vers en handgeschreven door Herman…
Daarna deed ieder een duit in het zakje; over hoe een grote boot soms te klein voor twee kan zijn, hoe de nachten voelen als je alleen wacht loopt, hoe het is als je de dromen of minutieuze aard van manlief niet deelt; kortom wat er verstaan kan worden onder het door de marifoon uitgesproken ‘alles wel aan boord’ …